Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewątpliwie "Zdejmij z nieba księżyc" to jedna z tych książek, których nie da się pominąć w bookmediach. Pokazywał ją każdy książkoholik, więc ja również chciałam się przekonać co skrywa się pod tą zielonkawą okładką.
Niełatwo czyta się książki, których tematyka związana jest ze śmiercią. Tym bardziej, gdy odchodzi młody człowiek, mający całe życie przed sobą. Osoba uwielbiana w społeczeństwie, pozytywna, tętniąca życiem. Taka, którą zwyczajnie się lubi. Do tego żona mężczyzny, dla którego była niemalże powietrzem. To trudne doświadczenie, a opisać je dobrze, to sztuka, bo jak przedstawić żałobę i rozpacz po stracie ukochanej?
Niewątpliwie autorka bardzo dobrze pokazała ból i trudność życia po śmierci drugiej połówki. Czytając tą książkę można było namacalnie poczuć stratę, z jaką przyszło się zmierzyć Joshule. Niewątpliwie ta pozycja wzrusza, wywołuje gulę w gardle i moczy oczy. Z całą pewnością trzeba mieć zapas chusteczek, szczególnie zbliżając się do finału powieści.
Co mnie ujęło, to sposób, w jaki autorka przedstawiła postać Lauren. Uwielbiałam ją za postawę, pozytywne myślenie i życie chwilą. Pomimo choroby, potrafiła się cieszyć tym co ma i być zwyczajnie szczęśliwą. Tacy bohaterowie to rzadkość w dzisiejszej literaturze. Joshua to chyba najukochańszy z mężów, jakich spotkałam. Anioł, którego życzę każdej kobiecie. Uczucie jakimi się darzyli jest przepiękne, pokrzepiające i rozczulające. Również bohaterowie drugoplanowi odegrali w tej historii ważne role i udowodnili, że dobroć i wsparcie są w naturze człowieka, a empatia to nie jest obcobrzmiące słowo, a zwyczajna wrażliwość na losy innych ludzi.
Fabuła skonstruowana na zasadzie "listów z zaświatów" nie jest mi obca, bo widziałam to już w moim ukochanym filmie PS. I love you. Jest to niebywale przyjemne w odbiorze i również w wersji papierowej zdecydowanie wpasowała się w mój gust.
Mam jednak jedno kluczowe zastrzeżenie do treści. W moich oczach ta fabuła została przegadana. Miejscami opisy emocji i uczuć za bardzo się dłużyły. Natomiast działania po otrzymaniu listów, w moim odczuciu zostały spłycone do minimum. Szkoda. Wydaje mi się, że tu można było wykreować to inaczej, by stworzyć hit 2024 roku.
Całościowo, książka bardzo mi się podobała. Wypłakałam oczy, zużywając paczkę chusteczek, a to chyba najlepsza rekomendacja.

Niewątpliwie "Zdejmij z nieba księżyc" to jedna z tych książek, których nie da się pominąć w bookmediach. Pokazywał ją każdy książkoholik, więc ja również chciałam się przekonać co skrywa się pod tą zielonkawą okładką.
Niełatwo czyta się książki, których tematyka związana jest z...

Rozwiń

Zwiń

Przeciwieństwa się przyciągają. Jest to stare przysłowie, które w dalszym ciągu jak najbardziej można uznać za aktualne. Emily Henry po raz kolejny stworzyła historię pełną wdzięku, humoru i pozytywnej energii.
Jak się okazuje, nie ma sytuacji bez wyjścia. Przekonała się o tym Daphne, gdy tuż przed ślubem została porzucona przez narzeczonego. Musiała wynieść się ze wspólnego mieszkania, a pomocną dłoń zaoferował jej były partner, nowej dziewczyny jej ex narzeczonego. Brzmi pokręcenie? Tak właśnie było. Jednak odbierz to jako wielką zaletę, dzięki której ta książka czyta się sama. To prawda, że jest w niej wiele sytuacji mało prawdopodobnych, ale kto by się tym przejmował, jeśli autorka użyła najlepszych motywów w komediach romantycznych: rommates to lovers i fake dating! Ja osobiście je uwielbiam, a w połączeniu ze stylem Emily Henry stworzyły iście rozrywkową, letnią pozycję. "Funny Story" zgodnie z tytułem ma bawić, jednak jest to również powieść o ludziach z krwi i kości, których serca zostały złamane. To taka słodko-gorzka historia, pokazująca wzloty i upadki, ale i dająca nadzieję na lepsze jutro. Na pewno nie można powiedzieć, że jest to banalna historia. Niesie ona przesłanie, rady, by w związku jednak zachować pewną autonomię, by nie oddawać siebie całego partnerowi, zatracając własne ja. Bardzo się cieszę, że również takie fragmenty znalazły swoje miejsce w fabule tej książki.
Pomimo swojej przewidywalności "Funny Story" to rewelacyjna książka, z którą fani gatunku spędzą dobrze czas. Ja osobiście czekam na kolejną pozycję autorki, bo dla takich emocji czytam książki.

Przeciwieństwa się przyciągają. Jest to stare przysłowie, które w dalszym ciągu jak najbardziej można uznać za aktualne. Emily Henry po raz kolejny stworzyła historię pełną wdzięku, humoru i pozytywnej energii.
Jak się okazuje, nie ma sytuacji bez wyjścia. Przekonała się o tym Daphne, gdy...

Rozwiń

Zwiń

Ania jako nieliczna z autorek potrafi wycisnąć ze mnie wszystkie emocje. Każdy wie, jak trudne dla rodzin były czasy w momencie wojny. Nękania, prześladowania i mordy, to porządek dzienny.
To właśnie ten niezwykle traumatyczny okres wykorzystuje autorka w kreacji swoich książek.
„Ocaleni dla miłości” to wielce prawdziwa, nastawiona na autentyczne przeżycia pozycja.
Opowiada o zakazanej w czasie wojny miłości polskiej dziewczyny i Żyda. Ich walka o siebie, ogromne uczucie i poświęcenie, stały się w moim odczuciu hołdem dla miłości. Fabularnie nie jest to lekka książka. Wręcz przeciwnie, jest mocno dramatyczna. Bohaterowie walczą o każdą godzinę życia, bycia razem, bo warto. Taka miłość często się nie zdarza, jest wyjątkowa, wielka jak bezkres.
Tym razem autorka jednak postawiła na coś więcej. Stworzyła w swojej powieści dwie przestrzenie czasowe, wtedy i dziś. Każda przedstawia losy bohaterów tej samej rodziny i fundamentem obu historii jest miłość. W obu przypadkach bohaterkami są kobiety i muszę przyznać, że wyjątkowo silne. Niezależnie od sytuacji, ogromu cierpienia i rozpaczy, Henia potrafiła się podnieść i iść dalej przed siebie w imię miłości. Agata walczy z tu i teraz. Jej problemy są zgoła inne niż te z 1942 roku. Jednak warte poznania.
„Ocaleni dla miłości” wzbudza wiele skrajnych emocji. Pomimo ogromu zła, autorka lekko i umiejętnie snuje swoją historię, by nie przytłoczyć czytelnika. Dramatyczne chwile przeplatane są z ludzką empatią, poświęceniem i zwyczajną dobrocią serca. Ta opowieść snuje się wokół wrażliwości ludzkiej, napełnia nieopisanym smutkiem i uzależnia. Zdecydowanie jest to powieść, którą każdy powinien przeczytać.

Ania jako nieliczna z autorek potrafi wycisnąć ze mnie wszystkie emocje. Każdy wie, jak trudne dla rodzin były czasy w momencie wojny. Nękania, prześladowania i mordy, to porządek dzienny.
To właśnie ten niezwykle traumatyczny okres wykorzystuje autorka w kreacji swoich książek.
„Ocaleni d...

Rozwiń

Zwiń

Utracony to druga część serii Odmieńcy z West Emerald. Jak już zapewne wiecie, pierwszy ton bardzo mi się podobał, zatem poprzeczka została ustawiona dość wysoko.
Tym razem bohaterami zostają drugoplanowe postacie z Znienawidzonego. Tess Ballerini oraz Micah Lyonne. Ona zawsze grzeczna, ułożona, wiedząca czego chce i nie wahająca się sięgnąć "po swoje". Obecnie nadzoruje kampanię wyborczą swojego ojca. On buńczuczny, z traumatyczną przeszłością. Nic ich nie łączy i tak powinno zostać. Jednak los i tym razem postanowił spłatać figla.
Niezwykle gorąca opowieść, zgoła odmienna od pierwszej części. W "Utraconych" odniosłam wrażenie, że autorka skupiła się na relacji pomiędzy początkowymi wrogami. Żar, niebywała rządza, ogromne pożądanie i dzikość! Było to czuć na każdej stronie. Dopiero z czasem, z biegiem fabuły zobrzwowało się coś więcej. Pojawiły się uczucia, czułość, namiętność i więź łącząca dwoje, początkowo obcych sobie ludzi. Odważnych, nie bojących się wyzwań, z twardymi charakterami.
Autorka bardzo ciekawie wykreowała fabułę. Poprowadziła ją w kierunku polityki, rodzinnych waśni, ale także zawiści w życiu prywatnym. Plot twist, który wystąpił na końcu książki całkowicie zaskoczył i spowodował, że cała kreacja nabrała odpowiednich barw i stała się bardzo dobra. Co prawda początkowo historia dość powolnie się rozwijała, by z połową książki nabrać niebywałego tempa i co krok zaskakiwać czytelnika.
"Utracony" to opowieść niewątpliwie zaskakująca, emocjonalna i pełna zwrotów akcji. Do tego niebywale gorąca ze względu na wiele intymnych ujęć. To książka z pazurem, która niewątpliwie wprawi w czytelnika w osłupienie.

Utracony to druga część serii Odmieńcy z West Emerald. Jak już zapewne wiecie, pierwszy ton bardzo mi się podobał, zatem poprzeczka została ustawiona dość wysoko.
Tym razem bohaterami zostają drugoplanowe postacie z Znienawidzonego. Tess Ballerini oraz Micah Lyonne. Ona zawsze grzeczna, u...

Rozwiń

Zwiń

"Zatańcz ze mną" to historia, która ujęła mnie swoją tematyką. Wielokrotnie wyobrażałam sobie jak wyglądałoby spotkanie z osobami, z którymi spędziłam kilka lat swojego życia. Z częścią znałam się tylko pobieżnie, ale było kilka osób, które były mi naprawdę bliskie. Właśnie taką okoliczność wykorzystała autorka, by stworzyć tło dla książki.
Podobała mi się ta opowieść. Poczułam się tak, jakbym ja osobiście stawiła się na tym balu absolwentów. Autorka umiejętnie stworzyła fabułę. Nie odkryła wszystkich kart od razu, tylko krok po kroku tłumaczyła relację pomiędzy bohaterami. To mnie zdecydowanie ujęło i potęgowało moją ciekawość.
Do tego ujęła mnie sama relacja pomiędzy dwojgiem bohaterów. Powiedzenie stara miłość nie rdzewieje okazało się jak najbardziej aktualne i jak było widać, taka miłość może być jeszcze piękniejsza niż za młodzieńczych czasów. Czuć było chemię, pożądanie i niesamowite uczucie, które po latach się odrodziło.
Autorka poruszyła w tej pozycji również wiele życiowych tematów, chociażby rozwód i jego wpływ na życie dziecka. Nie unikała takich haseł jak zawiść, złośliwość i podłość. To wszystko w połączeniu z miłością dało fajną, ale dość pikantną historię.

"Zatańcz ze mną" to historia, która ujęła mnie swoją tematyką. Wielokrotnie wyobrażałam sobie jak wyglądałoby spotkanie z osobami, z którymi spędziłam kilka lat swojego życia. Z częścią znałam się tylko pobieżnie, ale było kilka osób, które były mi naprawdę bliskie. Właśnie taką ...

Rozwiń

Zwiń

Jestem olbrzymią fanką twórczości pani Magdy. Od zawsze uwielbiałam jej książki za lekkość i atrakcyjność fabularną. Nie mogłam się więc doczekać aż ponownie będę miała możliwość spotkania z kolejnymi bohaterami jej powieści.
Sięgnęłam po "Nigdy za ciebie nie wyjdę'" i przepadłam. Jak zawsze.
Liwia z pozoru prowadzi normalne życie. Wychowywana jest przez babcię, pracuje na stacji benzynowej. Wszystko wydaje się być stabilne, aż do momentu, gdy jej nowym szefem zostaje pewien młody, niezwykle przystojny mężczyzna. Dodam, że od samego początku zainteresowany naszą dość wygadaną bohaterką. Czy jest szansa na inną relację niż pracownica-szef?
Uwielbiam pióro Magdy Krauze! Mało osób potrafi z taką lekkością i pomysłowością stworzyć swoje dzieła. Do tego trafiając idealnie w moje gusta czytelnicze. Poznając książki autorki odnosi się wrażenie, że nie ma tu zbędnych elementów. Wszystko do siebie pasuje. Jest idealne i świetnie dobrane.
"Nigdy za ciebie nie wyjdę'" ma wielką zaletę. Jest zwyczajnie przezabawna. Moim sercem zawładnęły seniorki, które kolokwialnie mówiąc dawały czadu. Ich dialogi wywoływały u mnie salwy śmiechu i co chwila szczerzyłam się do czytanych literek. Takiej charyzmy u bohaterów już dawno nie widziałam i zostałam całkowicie zaczarowana. Główni bohaterowie również zostali świetnie wykreowani. Ona zadziorna, a on z klasą. Genialne zestawienie.
Ta książka jest absolutnie czarująca, oparta na wzajemnym szacunku i empatii. Historia, której potrzebuje każdy z nas, kładąca nacisk na tu i teraz, na łapanie chwil i wyciskanie z życia tego, co najlepsze. Ja dałam się ponieść i gwarantuję, że każdy przy tej lekturze będzie mógł się porządnie zrelaksować.

Jestem olbrzymią fanką twórczości pani Magdy. Od zawsze uwielbiałam jej książki za lekkość i atrakcyjność fabularną. Nie mogłam się więc doczekać aż ponownie będę miała możliwość spotkania z kolejnymi bohaterami jej powieści.
Sięgnęłam po "Nigdy za ciebie nie wyjdę'" i przepadła...

Rozwiń

Zwiń